Τα δύσκολα εξηκοστά γενέθλια της ΕΕ
Η ανοιχτή κρίση της ευρωζώνης που αντί για αναπτυξιακή δυναμική παράγει ανισομέρειες και πολώσεις, η κρίση χρέους που πέραν της ανοιχτής πληγής της Ελλάδας μετατρέπεται σε πραγματική ωρολογιακή βόμβα, η αδυναμία συνεννόησης ως προς την κοινή εξωτερική πολιτική αλλά και η υιοθέτηση αντιμεταναστευτικών και αντιπροσφυγικών πολιτικών, σηματοδοτούν τα πραγματικά όρια της «Ενωμένης Ευρώπης».
Όταν σκέφτονταν οι ηγέτες της ΕΕ πριν από ένα χρόνο την επέτειο των 60 ετών από την υπογραφή της συνθήκης της Ρώμης, της γενέθλιας στιγμής της ΕΕ, την φαντάζονταν κάπως διαφορετική από αυτή που σφραγίζεται από τη σκιά του γεγονότος πως σε λίγες μέρες η Βρετανία θα καταθέσει και επισήμως αίτημα να ενεργοποιηθεί το άρθρο 50 της συνθήκης της Ένωσης, έτσι ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία με την οποία τα μέλη από 28 θα γίνουν 27.
Δυστυχώς, στα 60 της η ΕΕ δείχνει εμφανώς γερασμένη και σε παρακμή. Το πιο προχωρημένο -υποτίθεται- παράδειγμα υπερεθνικής οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης στον πλανήτη, το poster girl της δυνατότητας υπέρβασης των εθνικών συνόρων, έχει μετατραπεί πλέον σε ένα όχημα χωρίς κατεύθυνση και από ορισμένες πλευρές στον «μεγάλο ασθενή» της παγκόσμιας οικονομίας, εξάγοντας ύφεση και ψυχαναγκαστική λιτότητα.
Η ανοιχτή κρίση της ευρωζώνης που αντί για αναπτυξιακή δυναμική παράγει ανισομέρειες και πολώσεις, η κρίση χρέους που πέραν της ανοιχτής πληγής της Ελλάδας μετατρέπεται σε πραγματική ωρολογιακή βόμβα, η αδυναμία συνεννόησης ως προς την κοινή εξωτερική πολιτική αλλά και η υιοθέτηση αντιμεταναστευτικών και αντιπροσφυγικών πολιτικών, σηματοδοτούν τα πραγματικά όρια της «Ενωμένης Ευρώπης».
Η βαθιά πολιτική κρίση, τα αυξημένα ποσοστά δυσαρέσκειας για την ΕΕ, η διάχυτη δυσανεξία για τους εκπροσώπους των «ευρωπαϊκών θεσμών», η αποδοκιμασία κομμάτων που ταυτίστηκαν με τον «ευρωπαϊκό δρόμο» είναι οι αντανακλάσεις αυτής της παρακμής του «ευρωπαϊκού ονείρου».
Αντιμέτωπες με τις επιπτώσεις της λιτότητας αλλά και τη διαρκή αίσθηση φαλκίδευσης ακόμη και τυπικών πλευρών της λαϊκής κυριαρχίας, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες διεκδικούν την ανάκτηση δυνατοτήτων άσκησης πολιτική στο εθνικό επίπεδο, διαμορφώνοντας νέα πεδία για τις πολιτικές δυνάμεις. Τη απουσία μιας Αριστεράς ικανής να μπολιάσει αυτό το αίτημα λαϊκής κυριαρχίας με δημοκρατικά και διεθνιστικά στοιχεία, αυτό το κενό καλύπτουν κυρίως παραλλαγές της Ακροδεξιάς, με τη δική τους αυταρχική, συντηρητική και ρατσιστική ατζέντα, την ίδια ώρα που το ακροκεντρώο mainstream αγκαλιάζει πλευρές τηςακροδεξιάς ρητορικής ανοίγοντας έναν επικίνδυνο «πόλεμο των πολιτισμών» αλά ευρωπαϊκά.
Το διαρκές damage control ως υποκατάστατο της πολιτικής, σε συνδυασμό με την επιμονή στους αυτόματους πιλότους της λιτότητας, ιδιαίτερα προσφιλείς σε μια Γερμανία που αρνείται και την πραγματική πολιτική διαπραγμάτευση και την τρισκατάρατη «μεταβιβαστική ένωση», απλώς κάνει πιο πιθανό να πολλαπλασιαστούν τα σημάδια της κρίσης, ιδίως εάν δούμε και την νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική ως έναν ισχυρό καταλύτη.
Οποιοσδήποτε θέλει να ψηλαφήσει εναλλακτικές απαντήσεις απέναντι σε αυτή την κρίση, αναγκαστικά θα πρέπει να ξεκινήσει από την αφετηρία ότι χρειαζόμαστε τρόπους σκέψης και δράσης έξω και πέρα από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και τον εμπεδωμένο αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό του.
***
Το UNFOLLOW έχει παρακολουθήσει με τα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία του την τρέχουσα περίοδο κρίσης και μετάλλαξης του «ευρωπαϊκού δρόμου». Με αφορμή την επέτειο των 60 ετών από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, σας καλούμε να διαβάσετε τα ακόλουθα άρθρα – μια μικρή, ενδεικτική επιλογή (που την έχουμε ανοίξει και για τους μη συνδρομητές).
«Μια «Λευκή Βίβλος» για το λυκόφως του “ευρωπαϊκού οικοδομήματος”», του Παναγιώτη Σωτήρη, web only, 3 Μαρτίου 2017
«Η νέα κυριαρχία της Δεξιάς», του Αυγουστίνου Ζενάκου, UNFOLLOW 62, Φεβρουάριος 2017
«Κανονισμός του Δουβλίνου: Ολική επαναφορά της Ευρώπης-φρούριο», του Άρη Χατζηγεωργίου, UNFOLLOW 61, Ιανουάριος 2017
«Επικηρυγμένος λόγω μετριοπάθειας: Βαρουφάκης – Θουκυδίδης 1-0», του Σωτήρη Μητραλέξη, UNFOLLOW 58, Οκτώβριος 2016
«Από το όραµα στην παρακµή: Η αληθινή ιστορία της ΕΕ – Β΄ µέρος», του Παναγιώτη Σωτήρη, UNFOLLOW 58, Οκτώβριος 2016
«Από το όραμα στην παρακμή: Η αληθινή ιστορία της ΕΕ – A΄μέρος», του Παναγιώτη Σωτήρη, UNFOLLOW 57, Σεπτέμβριος 2016
«Ευρωλαϊκισμός, το κατώτατο στάδιο της πολιτικής», του Σωτήρη Μητραλέξη, UNFOLLOW 56, Αύγουστος 2016
«Brexit: Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται», της Ελισάβετ Κυρτσόγλου, web only, 25 Ιουνίου 2016
«Η Δημοκρατική Ευρώπη και άλλα παραμύθια», του Γεράσιμου Λιβιτσάνου, UNFOLLOW 53, Μάιος 2016
«Γκαούρ Τεντέν. Η μόνιμη Ευρώπη και το χτίσιμο του Νότου», του Δημήτρη Παπανικολάου, UNFOLLOW 52, Απρίλιος 2016
«Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας: Η ντροπή της Ευρώπης και της Ελλάδας», του Άρη Χατζηγεωργίου, UNFOLLOW 52, Απρίλιος 2016
«Europa Über Alles», του Αδάμ Γιαννίκου, UNFOLLOW 45, Σεπτέμβριος 2015
«Η ζωή στη νέα αποικία: Η τρομερή υποταγή και η πονηρή υποτέλεια», του Δημήτρη Παπανικολάου, UNFOLLOW 44, Αύγουστος 2015
«O θεσμικός ρόλος των πολυεθνικών στη διακυβέρνηση της ΕΕ», του Γιώργου Βασσάλου, UNFOLLOW 43, Ιούλιος 2015
«Ο ΣΥΡΙΖΑ, η εθνική κυριαρχία και η διαχείριση της αρνητικότητας», του Αυγουστίνου Ζενάκου, UNFOLLOW 39, Μάρτιος 2015
«Οι αριστερές αμηχανίες τροφοδοτούν την ακροδεξιά», του Παναγιώτη Σωτήρη, web only, 26 Μαρτίου 2014
«Οι νομισματικές ενώσεις έχουν κερδισμένους και χαμένους», του Σπύρου Μαρκέτου, web only, 4 Ιανουαρίου 2014
«Από τη “σκληρή δραχμή” στον φόρο τιμής στο “λίκνο του πολιτισμού”», του Αδάμ Γιαννίκου, UNFOLLOW 25, Ιανουάριος 2014
«Το χρήμα πάει στο χρήμα: Η μεταφορά πλούτου από τον νότο στον βορρά της Ευρώπης», του Αδάμ Γιαννίκου, UNFOLLOW 20, Αύγουστος 2013
«Χα Τζουν Τσανγκ: “Αν θέλετε ευρώ, ετοιμαστείτε να φύγετε”», συνέντευξη στον Άρη Χατζηστεφάνου, UNFOLLOW 13, Ιανουάριος 2013
«Τα ταξικά ομόλογα», του Γιώργου Τσιάρα, UNFOLLOW 1, Δεκέμβριος 2011
