Ο Στουρνάρας στο δημόσιο εργάστηκε και αυτό αξιοποίησε
Σε πείσμα μιας προσπάθειας να παρουσιαστεί ο Γ. Στουρνάρας ως κάποιος που επειδή προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα δικαιούται να έχει μια επαγγελματική σχέση με τη Novartis, η πραγματικότητα είναι ότι ο Γιάννης Στουρνάρας πάντοτε εργάστηκε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και πάνω σε αυτές τις θέσεις έχτισε την καριέρα του.
Αν το είχε κάνει ως νεαρή συντάκτρια θα είχε φάει γερή κατσάδα από τον αρχισυντάκτης της. Ο λόγος για την εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ, Μαρία Σπυράκη, που χτες, προσπαθώντας να υπερασπιστεί τον Γ. Στουρνάρα, δήλωσε: «ο κ. Στουρνάρας εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα πριν αναλάβει δημόσια θέση».
Η φράση αυτή είναι από τις αγαπημένες στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο, μια που το να έχει εργαστεί κάποιος στον ιδιωτικό τομέα και όχι στο «υπερτροφικό» δημόσιο θεωρείται τίτλος τιμής.
Καμιά αντίρρηση. Αρκεί να έχει εργαστεί όντως στον ιδιωτικό τομέα με όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που υπάρχουν εκεί.
Μόνο που αυτό δεν ισχύει για τον Γιάννη Στουρνάρα. Ο κεντρικός τραπεζίτης κατά βάση εργάστηκε σε θέσεις που ανήκουν σε αυτό που περιγράφουμε ως δημόσιο τομέα.
Αφού επέστρεψε στη δεκαετία του 1980 από την Αγγλία όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του, εργάστηκε ως ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών αρχικά και αργότερα στην Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ παράλληλα από το 1989 ξεκίνησε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών. Από το 1994-2000 ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, όργανο που ανήκει στο Υπουργείο Οικονομικών, ενώ συμμετείχε στη διοίκηση της ΔΕΠΑ και το ΟΔΔΗΧ. Το 2000-2004 ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας, όμως τότε η τράπεζα ήταν ακόμη υπό δημόσιο έλεγχο.
Όντως για τρία χρόνια, 2005-2008 ήταν διευθύνων σύμβουλος της ΚΑΠΠΑ ΑΧΕΠΕΥ, μιας χρηματιστικής εταιρείας, όμως παράλληλα ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο. Άλλωστε, το φαινόμενο καθηγητών των δημόσιων πανεπιστημίων, ιδίως σε αντικείμενα όπως τα οικονομικά, να είναι και σε ιδιωτικές εταιρείες είναι διαδεδομένο.
Ακόμη και η θέση του στο ΙΟΒΕ, του ερευνητικού κέντρου του ΣΕΒ, στο οποίο ήταν γενικός διευθυντής μέχρι το 2012, δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί «ιδιωτικός τομέας» με τον τρόπο που η Μαρία Σπυράκη ήθελε να το πει. Είναι μια θέση σε έναν ερευνητικό φορέα που συνήθως την καταλαμβάνουν άνθρωποι που έχουν ερευνητική εμπειρία και αυτό κατά βάση σημαίνει το χώρο του δημόσιου πανεπιστημίου.
Κατά τα άλλα από το 2012 και μετά ήταν υπουργός και φυσικά από το 2014 κεντρικός τραπεζίτης.
Αυτό το βιογραφικό καμία σχέση δεν έχει με «ιδιωτικό τομέα». Έχει σχέση με το προφίλ ενός δημόσιου λειτουργού, που καταλαμβάνει πολιτικές θέσεις και σε αυτό το πλαίσιο προωθεί πολιτικές. Ακόμη και τις θέσεις που κατέλαβε στον «ιδιωτικό τομέα» της κατέλαβε είτε με πολιτική απόφαση (π.χ. θέσεις σε ΔΕΚΟ ή στην Εμπορική Τράπεζα) ή επειδή ήταν καθηγητής πανεπιστημίου και μάλιστα με πολιτική παρουσία και διασυνδέσεις.
Φιγούρες όπως του Στουρνάρα λένε πολλά για τις «περιστρεφόμενες πόρτες» ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ειδικά ανάμεσα σε πανεπιστήμιο, πολιτική και επιχειρήσεις, όμως σίγουρα τίποτα δεν έχουν να κάνουν με την εξιδανικευμένη εικόνα ενός «εργαζόμενου του ιδιωτικού τομέα» που προσπάθησε να παρουσιάσει η Μαρία Σπυράκη.
Eurokinissi / Γιώργος Κονταρίνης
