Ο αντιφασίστας κ. Δένδιας και η επικινδυνότητα της Χρυσής Αυγής
Το πρόβλημα με τον κ. Δένδια –και άλλους από τις κυβερνήσεις της τελευταίας επταετίας– δεν είναι μόνο η δική τους σημερινή υποκρισία. Είναι και το ότι στο όνομα της καταδίκης της Χρυσής Αυγής –τόσο της συμβολικής όσο και της φυσικής, δηλαδή στο δικαστήριο– δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι με τον κ. Δένδια είμαστε, τρόπον τινά, «στην ίδια πλευρά».
Διάβασα το άρθρο για τη Χρυσή Αυγή που δημοσίευσε ο Νίκος Δένδιας, με τίτλο «Το ποτήρι ξεχείλισε», στην Εφημερίδα των Συντακτών. Και δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να ανατρέξω στη συνέντευξη που του είχαμε πάρει τον Δεκέμβριο του 2012, μια εποχή που η δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής ήταν εξόχως ορατή, ενώ ο ίδιος ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης. Μια συνέντευξη η οποία έθιγε ακριβώς τα ζητήματα για τα οποία τώρα ο κ. Δένδιας τοποθετείται με τέτοια ανυποχώρητη αντιφασιστική ζέση.
Ο Νίκος Δένδιας που, αν κρίνει κανείς από τον τίτλο του άρθρου του, θεωρεί ότι το ποτήρι με τη Χρυσή Αυγή ξεχείλισε τώρα, τον Μάιο του 2017, με την επίθεση στον ίδιο, γράφει στο άρθρο του:
«Στη δομή της επικρατεί η αρχή του μόνου ηγέτη (‘Führerprinzip’) όπως στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ και η δράση της προσιδιάζει σε αυτήν μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης, με συγκεκριμένη ιεραρχία-δομή, με επιμερισμό καθηκόντων μεταξύ ‘πολιτικού’ και επιχειρησιακού τμήματος. Η βία για τη Χρυσή Αυγή είναι αυτοσκοπός και όχι απλώς μέσο της επίτευξης των επιδιώξεών της. […]»
Εμείς, πάλι, δέκα μόλις μήνες πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είχαμε τον εξής διάλογο με τον κ. Δένδια:
Η Χρυσή Αυγή είναι πολιτικό κόμμα ή εγκληματική οργάνωση που υποδύεται το κόμμα;
«Το ότι είναι πολιτικό κόμμα είναι βέβαιο. Έχει πάρει σεβαστό αριθμό ψήφων και διαθέτει σημαντικό αριθμό βουλευτών. Θυμίζω ότι άλλες πολιτικές προσπάθειες με –θα μου επιτρέψετε να πω– πολύ σοβαρότερο πολιτικό περιεχόμενο δεν πέτυχαν ανάλογη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Τώρα, το πολιτικό κόμμα αυτό εκδηλώνει αξιόποινη δραστηριότητα; Η ευθεία απάντηση είναι ναι. Το επιδιώκει κιόλας ή είναι συμπτωματικό; Αν η Δικαιοσύνη καταλήξει ότι το επιδιώκει, το ελληνικό κράτος πρέπει να αποφασίσει τι απάντηση θα δώσει». […]
Στο Θέατρο Χυτήριο, βουλευτής της Χρυσής Αυγής παρεμβαίνει και παίρνει πολίτη από τα χέρια της Ελληνικής Αστυνομίας. Αυτή η υπόθεση πού βρίσκεται;
«Πολύ σωστά το είπατε, ‘από τα χέρια της αστυνομίας’. Ποια ήταν η δική τους υπερασπιστική γραμμή, διότι ρώτησα κι εγώ τότε… Ότι αυτός δεν είχε συλληφθεί, ήταν ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που τον έβαλαν εκεί και ηρέμησε. Κατά συνέπεια, δεν συνιστούσε αξιόποινη πράξη. Αν με ρωτάτε προσωπικά, ως πολίτη, αν μου άρεσε η εικόνα, θα σας απαντήσω: καθόλου. Αν με ρωτάτε πού βρίσκεται η δικαστική διερεύνηση, θα σας πω –και ορθώς– δεν ξέρω. Διότι αν ήξερα, θα σήμαινε ότι συμμετέχω στη δικαστική έρευνα και αυτό θα ’πρεπε να σας βάλει σε υποψίες».
Δεν είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ποια θα ήταν η υπερασπιστική γραμμή του κ. Δένδια, διαβάζοντας το εξαιρετικά προσεκτικό άρθρο του: όλα αυτά τα περί Führerprinzip τα έμαθε από το πόρισμα του κ. Βουρλιώτη – πιο πριν ούτε τα φανταζόταν. Όπως δεν φανταζόταν και τις σχέσεις Χρυσής Αυγής και Ελληνικής Αστυνομίας. Ιδού άλλο ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη:
Μια βόλτα να κάνει κανείς στο διαδίκτυο βλέπει σε βίντεο τραμπούκους με μπλούζες της Χρυσής Αυγής, σημαίες, παλούκια, σε στιγμές συγκρούσεων με αντιφασίστες, να καταφεύγουν πίσω από τις γραμμές των ΜΑΤ και τα ΜΑΤ να τους προστατεύουν.
«Αυτό που μου λέτε δεν μου προκύπτει. Αν έχετε κάτι τέτοιο, το θέλουμε».
Υπήρξαν καταγγελίες ανθρώπων υπό κράτηση στη ΓΑΔΑ για αστυνομικούς της ομάδας ΔΕΛΤΑ που τους έλεγαν «Ναι, ρε, είμαι χρυσαυγίτης εγώ, δεν ξέρετε τι θα γίνει από δω και μπρος» κτλ…
Μου το είπε κι εμένα μια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ότι το άκουσε. Σας ξαναλέω: το τι είναι ο κάθε αστυνομικός, δικαίωμά του. Εννοώ, τι ψηφίζει. Το πώς εκδηλώνει τις πεποιθήσεις του δεν πρέπει έστω και στο ελάχιστο να παραβαίνει τους νόμους.
Ο κόσμος το ’χει τούμπανο και η ΕΛ.ΑΣ. κρυφό καμάρι. Εσείς δηλαδή δεν πιστεύετε ότι υπάρχει σύνδεση της αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή; Συστημική σύνδεση;
«Θα σας το αντιστρέψω: Αξιωματικά, η αστυνομία πρέπει να είναι απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή, αυτό που εκφράζει η αστυνομία είναι το ακριβώς αντίθετο. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, εάν υπάρχει συστημική διασύνδεση, τότε υπάρχει ένα προβληματάκι μεγάλο. Και όχι μόνο για έναν πολιτικό προϊστάμενο, υπάρχει μάλλον, θα έλεγα, ένα προβληματάκι για τη δημοκρατία».
Η εκτίμησή σας είναι ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει;
«Δεν δικαιούμαι να κάνω τέτοια εκτίμηση. Εγώ έχω την υποχρέωση να κάνω τη δουλειά μου, έχω την υποχρέωση να ελέγχω παραβατικές συμπεριφορές αν τις δω, και να φροντίζω να υπάρχει ένα τέτοιο γενικό πλαίσιο ώστε η ελληνική αστυνομία να σέβεται τους νόμους».
Βάσει των στοιχείων που έχετε, υπάρχει συστημική διασύνδεση;
«Η απάντησή μου είναι κάθετα όχι. Δεν υπάρχει συστημική διασύνδεση».
Θα ήταν, φυσικά, καταπληκτικό μαζί με τη Führerprinzip ο κ. Δένδιας να είχε ανακαλύψει και τη διασύνδεση της αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή. Μην έχουμε, όμως, μεγάλες απαιτήσεις. Φαίνεται ότι ακόμη δεν πολυμπαίνει στο You Tube, δεν του πήγαμε κι εμείς τα video, φταίμε. Στο άρθρο του δεν κάνει αναφορά σ’ αυτό το θέμα – κι ας φιλοξενείται σε μια εφημερίδα που κι αυτή (όπως και η πρόγονός της, η Ελευθεροτυπία) έχει πρωτοστατήσει σε σχετικές αποκαλύψεις. Προβαίνει, όμως, στην εξής διαπίστωση:
«Από όλα τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι σήμερα, ουδείς δικαιούται να υποτιμά την εμφάνιση του νεοναζιστικού φαινομένου στη χώρα μας ή να μιλά για ‘υπερβολές’ όσον αφορά τις εκτιμήσεις για τον κίνδυνο που συνιστά για την ελληνική κοινωνία ή και για το πολίτευμα».
»Αλλωστε, ουδείς φανταζόταν μέχρι πριν από 6 χρόνια ότι ένα περιθωριακό κόμμα θα κατάφερνε όχι μόνο να αποκτήσει εκπροσώπηση στη Βουλή, αλλά και να καταστεί τρίτο κόμμα».
Σήμερα; Σήμερα; Σήμερα «ουδείς δικαιούται να υποτιμά την εμφάνιση του νεοναζιστικού φαινομένου στη χώρα μας»; Σήμερα; Όχι χθες; Και, αλήθεια, «ουδείς φανταζόταν μέχρι πριν από 6 χρόνια ότι ένα περιθωριακό κόμμα θα κατάφερνε όχι μόνο να αποκτήσει εκπροσώπηση στη Βουλή, αλλά και να καταστεί τρίτο κόμμα»; Ουδείς; Ουδείς το φανταζόταν το 2010; Όταν καταλάμβανε η Χρυσή Αυγή πλατείες στο κέντρο της Αθήνας και απέκλειε τους μετανάστες με περιπολίες; Όταν γινόταν κράτος εν κράτει στον Άγιο Παντελεήμονα; Όταν χαιρετούσε ναζιστικά ο Νίκος Μιχαλολιάκος στο Δημοτικό Συμβούλιο; Ουδείς μπορούσε να το φανταστεί; Και άντε, ας πούμε ότι το 2010 ο κ. Δένδιας δεν μπορούσε να φανταστεί την άνοδο της Χρυσής Αυγής και την επικινδυνότητά της. Το 2012, με τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής να αλωνίζουν, χρειαζόταν να τα φανταστεί;
Φωτογραφία: Μενέλαος Μυρίλλας / SOOC
Το πρόβλημα με τον κ. Δένδια –και άλλους από τις κυβερνήσεις της τελευταίας επταετίας– δεν είναι μόνο η δική τους σημερινή υποκρισία. Είναι και το ότι στο όνομα της καταδίκης της Χρυσής Αυγής –τόσο της συμβολικής όσο και της φυσικής, δηλαδή στο δικαστήριο– δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι με τον κ. Δένδια είμαστε, τρόπον τινά, «στην ίδια πλευρά». Εξ ου και δείχνουν μια ανοχή ή και επικροτούν τις όψιμες επιφοιτήσεις του πως «ξεχείλισε το ποτήρι», και στρέφουν την κριτική τους προς όσους τον σαρκάζουν, υποστηρίζοντας πως η εξίσωση ενός «δεξιού» αλλά «δημοκράτη» πολιτικού με τους νεοναζί, πλήττει τη δημοκρατία και «ξεπλένει» τη Χρυσή Αυγή.
Ο Νίκος Δένδιας δεν είναι νεοναζί, πράγματι. Φέρει, όμως, τεράστιες κι απαράγραπτες ευθύνες για τη γιγάντωσή της, καθώς και για τη νομιμοποίηση της ακροδεξιάς ατζέντας στον πολιτικό λόγο, όπως και σύσσωμη η κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε. Χρειάζεται στ’ αλήθεια να θυμίσω ότι σε σχέση με τη μετανάστευση «στεκόμασταν πάνω στα τείχη της Κωνσταντινούπολης την παραμονή της Άλωσης»;
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής είναι επείγουσα. Εκτός από επείγουσα, όμως, είναι και καθυστερημένη. Ήταν καθυστερημένη και όταν ήταν υπουργός ο κ. Δένδιας. Δεν είμαστε «στην ίδια πλευρά».
