Η Κεντροαριστερά έχει ανασυγκροτηθεί. Τη λένε ΣΥΡΙΖΑ
Ποιος εκπροσωπεί σήμερα την Κεντροαριστερά; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό μπορεί να είναι απογοητευτικό για μια σειρά ανθρώπους που αισθάνονται ότι αποθαρρύνονται οι πιο ριζοσπαστικές τους ελπίδες. Και σίγουρα είναι φρικώδες για τους απέναντι που βλέπουν ότι μπορεί ακόμη να υπάρξει ένας μαζικός χώρος με δημοκρατικά ιδανικά. Είναι όμως έτσι, άσχετα με τις προτιμήσεις του κάθε παρατηρητή ή εμπλεκόμενου...
Το έχει βροντοφωνάξει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πασχίζοντας να συνεγείρει τα απισχνασμένα στίφη του ΠΑΣΟΚ και το έχει νιαουρίσει κι ο Φώτης Κουβέλης, προσπαθώντας να πείσει ότι η απουσία ραχοκοκαλιάς είναι μέγιστη αρετή. Του αφιερώνουν σελίδες επί μονότονων σελίδων οι εφημερίδες της πρώην Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης και το επαναλαμβάνουν καλοκουρδισμένοι οπίνιον μέικερς στα ανεξάρτητα κανάλια των εθνικών εργολάβων. Το νιώθουν πιεστική ανάγκη διάφοροι ξαναζεσταμένοι πρώην υπουργοί και το υπογράφουν 58 υπογράφοντες. Όλοι κοντολογίς αναγνωρίζουν το επείγον: Χρειαζόμαστε Κεντροαριστερά!
Το μικρό, μικρούτσικο, τόσο δα προβληματάκι με όλους αυτούς είναι ότι δεν είναι –πλέον, τουλάχιστον– κεντροαριστεροί. Είναι οι εγχώριες εκδοχές των αρχιτεκτόνων της ευρωπαϊκής μεταδημοκρατίας, οι εμπνευστές του υπερπολιτικού εκσυγχρονισμού, ο οποίος κατέστησε δυνατή τη συγκατοίκησή τους με την ακροδεξιά, οι διαστροφείς της δημοκρατικής εκπροσώπησης, οι εκμαυλιστές των δικαιωμάτων, οι δημιουργοί στρατοπέδων συγκέντρωσης, οι διαπομπευτές αρρώστων, οι βασανιστές κρατουμένων.
Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τσίπρας
Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς, τότε, τι τους έπιασε και φωνάζουν για ανασυγκροτήσεις, επαναθεμελιώσεις και Κεντροαριστερές;
Ας το δούμε λίγο από την άλλη πλευρά: Πώς λέμε τον πολιτικό χώρο εκείνον που περιλαμβάνει το φάσμα από τους οπαδούς της σοσιαλδημοκρατίας ως τους ριζοσπάστες αριστερούς, οι οποίοι έχουν όμως αποκηρύξει την ιδέα της ταύτισης του Κόμματος με το κράτος; Που επιμένει σε κρατικό έλεγχο επί των δημοσίων αγαθών και των νευραλγικών τομέων της οικονομίας, καθώς και στο κράτος πρόνοιας, αλλά δεν έχει στόχο την ανατροπή του οικονομικού συστήματος της ελεύθερης αγοράς; Που έχει αποδεχτεί τη φιλελεύθερη δημοκρατία, αλλά που πιστεύει ότι πρέπει να βρίσκεται υπό διαρκή κοινωνική πίεση για αναδιανομή του πλούτου, μέσω φορολογίας, ελέγχων κτλ;
Σωστά. Τον πολιτικό χώρο αυτό τον λέμε Κεντροαριστερά. Και ποιος τον εκπροσωπεί σήμερα; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό μπορεί να είναι απογοητευτικό για μια σειρά ανθρώπους που αισθάνονται ότι αποθαρρύνονται οι πιο ριζοσπαστικές τους ελπίδες. Και σίγουρα είναι φρικώδες για τους απέναντι που βλέπουν ότι μπορεί ακόμη να υπάρξει ένας μαζικός χώρος με δημοκρατικά ιδανικά. Είναι όμως έτσι, άσχετα με τις προτιμήσεις του κάθε παρατηρητή ή εμπλεκόμενου.
Γι’ αυτό φωνάζουν. Επειδή τον χώρο που αυτοί εγκατέλειψαν ή πρόδωσαν, τον κατέλαβε άλλος. Και τώρα που νιώθουν την καταστροφή να τους απειλεί, πασχίζουν να τον πάρουν πίσω, έστω άτεχνα κι αξιοθρήνητα. Έτσι προκύπτουν και οι αλλοπρόσαλλες φωνασκίες πως τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συμβιβασμένος κι εκπροσωπεί συμφέροντα, την άλλη σταλινικός, αλλά ταυτόχρονα και μπαχαλάκιας – μια χίμαιρα με κεφάλι αντάρτη πόλεων, σώμα Λαυρέντι Μπέρια και ουρά από ελληνικά γενόσημα.
Δεν συρρικνώθηκε η Κεντροαριστερά, οι ίδιοι συρρικνώθηκαν. Δεν τους τρομάζει η απουσία Κεντροαριστεράς, τους τρομάζει ότι μπορεί να χάσουν.
