ΗΠΑ: Το αντιεμβολιαστικό κίνημα απειλεί σοβαρά την υγεία όλων
Ο Τζο Ακιούρσο, ένας χειροπράκτης 47 ετών, αρνείται να εμβολιάσει την κόρη του κατά της πολιομυελίτιδας, της ιλαράς και του κοκκύτη. Πιστεύει ότι οι μολυσματικές αυτές ασθένειες δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο επικίνδυνες όσο οι παρενέργειες των εμβολίων για το παιδί του.
«Είμαι πραγματικά απογοητευμένος που δεν μπόρεσε να κολλήσει ανεμοβλογιά και άλλες ασθένειες που θα καθιστούσαν τον οργανισμό της πιο ανθεκτικό και αυτός είναι για εμάς ο βασικός λόγος που απορρίπτουμε τα εμβόλια», εξηγεί ο Ακιούρσο. Ο ίδιος και η κινησιοθεραπεύτρια σύζυγός του Κάθι ανήκουν σε μια μικρή ομάδα Αμερικανών που ζητούν να υπάρχει η επιλογή να μην εμβολιάζουν τα παιδιά τους.
Οι γονείς αυτοί, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι λευκοί, με πανεπιστημιακή εκπαίδευση και ανήκουν στην ανώτερη μεσαία τάξη, επιλέγουν να μην εμβολιάζουν τα παιδιά του κατά μολυσματικών ασθενειών από τις οποίες έχουν πεθάνει πολλά παιδιά στο παρελθόν. Εκτιμούν ότι οι ασθένειες αυτές δεν είναι τόσο φοβερές όσο οι κίνδυνοι που διατρέχουν τα παιδιά τους από τα εμβόλια, τα οποία προωθούνται προκειμένου να θησαυρίζουν οι φαρμακευτικές εταιρείες. Εκτιμούν ότι αποκρύπτεται η αύξηση του αριθμού των παιδιών που παρουσιάζουν παρενέργειες από τα εμβόλια.
Πάνω από επτά εκατομμύρια Αμερικανοί, ορμώμενοι από τη δυσπιστία τους προς την ιατρική κοινότητα, παρακολουθούν διάφορες ομάδες στο Facebook που καταγγέλλουν τις παρενέργειες των εμβολίων, ανέφερε τον Δεκέμβριο ο Ρίτσαρντ Στάιν, καρδιολόγος του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στο ιατρικό περιοδικό Germs.
«Άφθονες θεωρίες συνωμοσίας κυκλοφορούν στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης και επεκτείνονται, βρίσκονται στο απόγειό τους», κατήγγειλε.
Το 2000 κηρύχθηκε στις ΗΠΑ η εξάλειψη της ενδημικής ιλαράς . Σε εθνικό επίπεδο μόνο το 2% των νηπίων δεν είχε εμβολιαστεί τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC). Όμως ο κίνδυνος προέρχεται από τους θύλακες του πληθυσμού που δεν είναι εμβολιασμένοι και οι οποίοι θέτουν σε κίνδυνο περιοχές όπου παύει να ισχύει η ανοσία της αγέλης. Για παράδειγμα, στη Μισεσότα το ποσοστό εμβολιασμού των παιδιών κατά της ιλαράς, της παρωτίτιδας και ερυθράς στην κοινότητα των Σομαλών έπεσε στο 42% το 2014 από 92% το 2004.
«Ένα από τα λανθασμένα επιχειρήματα του αντιεμβολιαστικού κινήματος είναι ότι η ιλαρά είναι μια ήπια ασθένεια, έως και ευεργετική», τονίζει ο Πίτερ Χότες, διευθυντής του Κέντρου Εμβολιασμών σε παιδιατρικό νοσοκομείο του Τέξας. Τέτοιες απόψεις «είναι σκοπίμως παραπλανητικές και λανθασμένες» και έχουν πραγματικές επιπτώσεις, προσθέτει ο Χότες. Μεταξύ των επιπλοκών της ιλαράς είναι η κώφωση, η τύφλωση, η εγκεφαλίτιδα και η πνευμονία, υπογραμμίζει, και σύμφωνα με το CDC ένα ή δύο παιδιά ανά χίλια που νοσούν από την ασθένεια αυτή πεθαίνουν.
Στις ΗΠΑ μεταξύ των πρόσφατων επιδημιών ιλαράς περιλαμβάνεται αυτή στην κοινότητα των Άμις στο Οχάιο το 2014 με 383 κρούσματα. Το 2015, 118 άνθρωποι προσβλήθηκαν από την ασθένεια στην Αμερική με τις υγειονομικές αρχές να πιστεύουν ότι η μόλυνση ξεκίνησε από έναν άρρωστο επισκέπτη στην Disneyland της Καλιφόρνιας.
Η Αυστραλή ερευνήτρια Ναόμι Σμιθ επικρίνει για την εξάπλωση του κινήματος τους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης. Μόλις ολοκλήρωσε μια έρευνα για τον τρόπο με τον οποίο το Facebook μπορεί να δημιουργήσει φίλτρα που θα οδηγούν συχνά τους αντιεμβολιαστές σε σελίδες όπου αντικρούονται οι απόψεις τους. Όσοι είναι κατά του εμβολιασμού «έχουν μια διαφορετική ερμηνεία της απόδειξης από αυτή που χρησιμοποιεί η ιατρική κοινότητα», εξηγεί η Σμιθ.
Μεταξύ των λύσεων που προτείνει ο Χότες είναι η μεγαλύτερη επαφή των επιστημόνων με το κοινό. Θα πρέπει επίσης να αλλάξει η νομοθεσία: 18 αμερικανικές Πολιτείες έχουν ήδη υιοθετήσει νόμους βάσει των οποίων οι γονείς δεν έχουν δικαίωμα να επιλέγουν αν θα εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Μετά την επιδημία ιλαράς στη Disneyland, η Καλιφόρνια τροποποίησε τη νομοθεσία της. Πλέον τα παιδιά σχολική ηλικίας μπορούν να εξαιρεθούν από τον εμβολιασμό μόνο για ιατρικούς λόγους.
«Τα μέτρα αυτά πρέπει να επεκταθούν», τονίζει ο Χότες, «διότι το αντιεμβολιαστικό κίνημα δεν είναι πλέον μια μικρή περιθωριοποιημένη ομάδα, αλλά ένα κίνημα καλά οργανωμένο στο οποίο πρέπει να αντιταχθούμε ανοιχτά».
