Η στοχοποίηση φοιτητών δεν ταιριάζει στους πανεπιστημιακούς δασκάλους
Με αφορμή δημόσια παρέμβαση του αναπληρωτή καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής του ΔΠΘ, Γιώργου Παύλου, σχετικά με τις διώξεις κατά φοιτητών στην Ξάνθη, ένα σχόλιο και μερικά ερωτήματα πάνω στο τι ταιριάζει και τι δεν ταιριάζει τελικά σε έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο...
Με επιστολή που έστειλε στην Εφημερίδα των Συντακτών ο αναπληρωτής καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Γιώργος Παύλος διαμαρτύρεται επειδή έχει αποτελέσει το αντικείμενο επικριτικών άρθρων αλλά και ανακοινώσεων μαζικών φορέων όπως η ΑΔΕΔΥ, που τον κατηγορούν ως υπεύθυνο για τη στοχοποίηση 9 φοιτητών, μελών αριστερών και αναρχικών συλλογικοτήτων, που πέρασαν την πόρτα του ανακριτή την περασμένη Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017. Ως ένας από αυτούς που έχουν γράψει για αυτή την υπόθεση από την ιστοσελίδα του UNFOLLOW θα ήθελα να κάνω μερικά σχόλια.
Λέει για παράδειγμα ο κ. Παύλος απευθυνόμενος σε όσους έχουν σχολιάσει την πρακτική του: «Αγνοούν το ότι εις βάρος των φοιτητών αυτών, οι οποίοι έχουν στραφεί πολιτικά εναντίον μου, είναι αποδοχείς καταγγελιών από την Δικαιοσύνη -τελείως ανεξάρτητα από εμένα- και σε βάρος των διενεργείται κύρια ανάκριση που είναι σε εξέλιξη από την Εισαγγελία Ξάνθης.»
Να θυμίσουμε λοιπόν στον κ. Παύλο, ότι αυτός ήταν που στις 21/6/2016 συνέταξε κείμενο με τον τίτλο «Έκθεση σχετικά με την πανεπιστημιακή βία (Μπουλινγκ), εγκληματικές ενέργειες και την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου στο ΔΠΘ», η οποία είχε στους παραλήπτες της και την εισαγγελία Ξάνθης στην οποία υπάρχουν αναφορές σε φοιτητές που «μετέρχονται πράξεων βίας», στο ότι «αυτή τη στιγμή στο ΔΠΘ αναπτύσσεται εσωτερική δικτατορία και τυραννία εκ μέρους μικρών συνεργαζόμενων ομάδων φοιτητών» που παρουσιάζονται να δρουν «με την βοήθεια των “φοιτητικών ΜΑT” που στεγάζονται στο αυτόνομο στέκι των ΠΡΟΚΑΤ», στο ότι υπάρχει φοιτητική ομάδα που ασκεί «πρωτόγνωρο εκφοβισμό, μέσω προπηλακισμών και βιαιοπραγιών». Ήταν ο κ. Παύλος που αναφέρθηκε σε φοιτητές «που πρόσκεινται στα ΕΑΑΚ» παρουσιάζοντας τη δράση τους ως κάτι που προκαλούσε «τρόμο». Ήταν ο κ. Παύλος που στις 14/11/2016 με συμπληρωματική έκθεσή του, την οποία πάλι απηύθυνε και προς την Εισαγγελία Ξάνθης μιλά γιa «Βία», για «ξυλοδαρμούς», για «διωγμό της ελληνικότητας» και αναφέρει πως «έχουμε στο ΔΠΘ ένα είδος φοιτητικού ISIS». Να του θυμίσουμε, επίσης, ότι αυτός που καταθέτει στις 13/10/2006 «Αναφορά – Καταγγελία» προς την Εισαγγελία Ξάνθης, η οποία περιλαμβάνει ως υπ. αριθμ. 6 επισυναπτόμενο έγγραφο με τίτλο «Κατάλογος ονομάτων φοιτητών που ευθύνονται εμμέσως ή αμέσως για το αντιακαδημαϊκό κλίμα αστυνόμευσης, τρομοκράτησης, ξυλοδαρμών και πανεπιστημιακής βίας στο ΔΠΘ» το οποίο καταγράφει 11 ονόματα φοιτητών, στη βάση των οποίων βρέθηκαν 9 φοιτητές να περνούν την πόρτα του ανακριτή. Όπως επίσης ήταν αυτός που τόσο στην πρώτη του κατάθεση ενώπιον της Πταισματοδίκου Ξάνθης στις 8 Νοεμβρίου 2016 όσο και στη δεύτερη στις 15 Νοεμβρίου ρητά αναφέρεται στο ότι οι φοιτητές τους οποίους καταγγέλλει για κλίμα τρομοκράτησης είναι αυτοί που ο κατάλογός τους επισυνάπτονταν στην από 13/10 καταγγελία του.
Αν δεν είχε κατονομάσει ο ίδιος αυτούς τους φοιτητές, αν δεν είχε μιλήσει για βία, τρομοκρατία και «φοιτητικό ISIS» δεν θα είχαν κληθεί για την ανάκριση. Όπως καταγγέλλουν και οι ίδιοι ήταν οι ανυπόστατες καταγγελίες του κ. Παύλου που οφείλονται για το ότι κλήθηκε. Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: οι φοιτητές αυτοί, τα φοιτητικά σχήματα και παρατάξεις και οι συλλογικότητες στις οποίες συμμετέχουν είναι γνωστά και για τη συνδικαλιστική και την πολιτική δράση τους. Όπως είναι και γνωστό ότι δεν έχουν καμιά σχέση με όσα τους αποδίδει ο κ. Παύλος. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τις απόψεις τους ή τις διεκδικήσεις τους αλλά δε κανένα βαθμό δεν αποτελούν ομάδες που εγκληματούν ή ασκούν τρομοκρατία. Και όλα αυτά είναι γνωστά και στο ΔΠΘ αλλά και συνολικά στοn ελληνικό πανεπιστημιακό χώρο.
Άλλωστε, στην ίδια επιστολή στην οποία ο κ. Παύλος προσπαθεί να εξηγήσει ότι δεν ευθύνεται για τη δίωξη σπεύδει να συμπεριλάβει την ακόλουθη αναφορά: «Νομίζω πως κανείς πανεπιστημιακός δάσκαλος, ή φορέας, κοινωνικός ή πολιτικός, θα ήθελε ποτέ να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να γίνει το άλλοθι για τη συγκάλυψη σοβαρών κακουργηματικών πράξεων. Το έγκλημα είναι έγκλημα, είτε το διαπράττουν φασίστες είτε αντιφασίστες. Μάλιστα δε, οι φοιτητές που εχθές διαδήλωσαν στην πόλη της Ξάνθης υπέρ των 11 συμφοιτητών των, έλεγαν -μεταξύ άλλων- στα σύνθηματά των, πως αντιφασισμός σημαίνει ανοιγμένα κεφάλια πατριωτών…., φασίστες στο νεκροτομείο…, κλπ. Γι’ αυτό δεν νομίζω πως υπάρχει νοήμων Έλληνας πολίτης, όσο αλληλέγγυος και αν νοιώθει προς ομοϊδεάτες του, που θά ήθελε να γίνει -για τον οποιοδήποτε λόγο- άλλοθι για συγκάλυψη κακουργηματικών πράξεων.». Είναι σαφές επομένως ότι ο κ. Παύλος θεωρεί θεμιτή και αναγκαία τη δίωξη των φοιτητών της Ξάνθης και θεωρεί ότι σε διαφορετική περίπτωση θα είχαμε συγκάλυψη κακουργημάτων.
Όμως, το πιο ανησυχητικό είναι ότι ο κ. Παύλος όχι μόνο αποδίδει στους φοιτητές εγκληματικές ενέργειες, αλλά και σπεύδει να προειδοποιήσει για κίνδυνο νέας «υπόθεσης Γιακουμάκη». Συγκρίνει δηλαδή τη συνδικαλιστική και κινηματική δράση των φοιτητών με μια υπόθεση που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Το παρακάτω απόσπασμα από την επιστολή είναι αποκαλυπτικό του πώς αντιμετωπίζει τους φοιτητές: «κάνω και λέω ό,τι κάνω και ό,τι λέω, διότι δεν θα ήθελα με κανέναν τρόπο μία μάνα όπως η μάνα του Γιακουμάκη, αλλά και όλων των παιδιών που δολοφονήθηκαν ή έπεσαν θύματα φοιτητικού, πανεπιστημιακού, κοινωνικού ή και πολιτικού μπούλινγκ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, να πει: «καλά, δεν βρέθηκε ένας καθηγητής ή ένας άνθρωπος να φροντίσει να μην μου φέρουν το παιδί μου νεκρό, ενώ το έστειλα να σπουδάσει στο ΔΠΘ;». Είναι σαφές ότι εδώ έχουμε μια απαράδεκτη εξίσωση ανάμεσα σε φοιτητές που είχαν συνδικαλιστική και αντιφασιστική δράση και τον συστηματικό εκφοβισμό που οδήγησε το θάνατο του Γιακουμάκη.
Ο κ. Παύλος προσπαθεί να αρνηθεί το χαρακτηρισμό «ακροδεξιός» που του αποδίδεται, υπογραμμίζοντας μάλιστα την αντίθεσή του στην πολιτική της Χρυσής Αυγής όπως και την αγωνιστική δράση του στην περίοδο της δικτατορίας, ενώ υπογραμμίζει ότι «είναι θέατρο του παραλόγου να σε αποκαλούν σήμερα κάποιοι δήθεν αριστεροί φοιτητές φασίστα, ακροδεξιό και ό,τι άλλο παρόμοιο». Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε ότι έχει υπογράψει κείμενα που έχουν ακροδεξιά ρητορική. Για παράδειγμα στο κείμενο διαμαρτυρίας για το Τζαμί στο Βοτανικό που έχει συνυπογράψει το 2014, βρίσκουμε φράσεις όπως: «Η ανεξέλεγκτη εισροή αλλοεθνών στο έδαφος μιας χώρας είναι παράνομος εποικισμός, συνιστά έγκλημα εθνοκτονίας συντελούμενο κατά κανόνα υπό ανώμαλες συνθήκες πολέμου, και απαγορευμένο από το διεθνές δίκαιο (Άρθρο 8.2.β.viii του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου). Παράνομος μουσουλμανικός εποικισμός είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα: και οι έποικοι, αντί να απελαθούν, όπως διατάσσουν οι νόμοι, εδραιώνονται και απαιτούν».
Ενδεικτικό των απόψεων του κ. Παύλου και κείμενο ομιλίας του το 2014 στο οποίο υποστηρίζει ότι η «δημιουργία τμήματος Ισλαμικών σπουδών και Ισλαμολογίας στη Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, είναι σαφώς μέρος ευρύτερου νεοεποχιτικού και νεοταξικού σχεδίου, μουσουλμανοποίησης της Ελλάδας και αποορθοδοξοποίησης της Θεολογίας της Εκκλησίας της Ελλάδας. Ακόμη περισσότερο δε, είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου διωγμού του Χριστού και των Ελλήνων από την Ελλάδα. Βεβαίως κάθε μειονότητα θρησκευτική στην Ελλάδα έχει δικαίωμα να εκπαιδεύει τα μέλη της στα τής πίστη της και η ελληνική πολιτεία πρέπει να δίδει τα μέσα και τίς δυνατότητες.»
Στις 15/01/2015, με κείμενο στην προσωπική ιστοσελίδα του (www.gpavlos.gr), απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα γράφει ανάμεσα στα άλλα: «Εάν στην πολιτική σου κυριαρχήσουν οι ιδεολογικές προκαταλήψεις πολλών εκ των μελών του κόμματός σου περί διαπολιτισμού, πολυπολιτισμού και περί συνωστισμού των κακών θρησκειομανών και εθνικιστών Ελλήνων στην Σμύρνη ή στην πλατεία Συντάγματος, τότε σαφώς η μετά τον Σύριζα και τον Τσίπρα εποχή θα σημάνει την μετατροπή της Ελλάδας από ελληνική Πατρίδα και ελληνική Δημοκρατία σε μία πλήρως ισλαμοποιημένη, ισλαμοκρατούμενη και πλήρως αφελληνισμένη και αποχριστιανοποιημένη χώρα. Και σαφώς η Χρυσή Αυγή θα γίνει το μόνο καταφύγιο των εν απογνώσει Ελλήνων με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επιπλέον, εάν επικρατήσουν οι ελληνοφοβικές ιδεολογικές προκαταλήψεις πολλών εκ των μελών του κόμματός σου τότε θα οδηγήσουν σίγουρα σε εμφύλιο αλληλοσπαραγμό, αφού όσοι εκ των Ελλήνων νοιώθουν πώς οι ελληνικές κυβερνήσεις, από Σημίτη και εντεύθεν, έχουν προδώσει κάθε εθνική ιδέα, θα προστρέξουν μαζικά και ασυγκράτητα στην Χρυσή Αυγή ή σε άλλα πολιτικά μορφώματα που θα τους υπόσχονται μία Ελληνική Ελλάδα. Ακόμη και μία έντιμη συνεργασία του Αντιμνημονιακού Σύριζα με κάθε υγιές και δημοκρατικό κομμάτι όλων των αντιμνημονιακών κομμάτων, ακόμη, γιατί όχι, και των πλέον εθνικιστικών, ακόμη και με το υγιώς εθνικά και δημοκρατικά σκεπτόμενο μέρος της Χρυσής Αυγής, όσο και αν η Χρυσή Αυγή μας έχει προκαλέσει τραυματικές εμπειρίες όσον αφορά το δημοκρατικό της ήθος, και μας τρομάζει με την αυταρχικότητα της ,έστω και αν λέει αλήθειες, θα είναι δείγμα πώς ο Σύριζα και ο Αλέξης Τσίπρας έρχονται για να αλλάξουν πράγματι μία σελίδα από την θλιβερή πολιτική ιστορία της τελευταίας πενταετίας και όχι για να ολοκληρώσουν το γκρέμισμα της Ελλάδας και της δημοκρατίας της.»
Στις 21 Ιουλίου 2015, σε κείμενο του στην ιστοσελίδα www.xanthitimes.gr απευθυνόμενος προς τον Αλέξη Τσίπρα αναφέρει τα εξής: «Μιμηθείτε τον Μακρυγιάννη, τον Καποδίστρια, τον Κολοκοτρώνη, τον Ιωάννη Μεταξά, η τόν Λεωνίδα με τούς τριακόσιους, η τον Κωσταντίνο Παλαιολόγο που πέθανε έντιμα στα τύχει της πόλης αλλά δεν εδέχθη να τήν παραδώσει δούλη. […]Σας προτρέπω ώς έλληνας πολίτης να πάρετε μία γενναία απόφαση και να Μιμηθείτε τον Κασιδιάρη και να σχίσετε τα μνημόνια, τα παλαιά και αυτό που τώρα έσείς ετοιμάζετε για να μας αποτελειώσετε ώς έλληνες και ώς ελληνικό και ανεξάρτητο ελληνικό κράτος και Ελληνική Δημοκρατία.»
Η αναγνώστρια ή ο αναγνώστης μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους ως προς τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κ. Παύλου.
Ωστόσο, το θέμα μας δεν είναι οι απόψεις του κ. Παύλου. Αυτές είναι κατατεθειμένες και ως τέτοιες μπορούν να τεθούν στη βάσανο της κριτικής. Το βασικό ζήτημα παραμένει ότι ο αναπληρωτής καθηγητής Γ. Παύλος κατήγγειλε φοιτητές παρουσιάζοντας τη συνδικαλιστική δράση τους ως εγκληματική. Φοιτητές, ενεργοί στο φοιτητικό κίνημα αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο δίωξης με αφετηρία της καταγγελίες του. Η συνδικαλιστική και κινηματική δράση στο πανεπιστήμιο βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο ποινικοποίησης. Για όλα αυτά έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε και να διαμαρτυρόμαστε.
