Γουόλντμαν: Δεν υπάρχει βάση ώστε Τουρκία και Δύση να διατηρήσουν μια στρατηγική συμμαχία
«Δεν υπάρχει πραγματική βάση ώστε η Τουρκία και η Δύση να διατηρήσουν μια στρατηγική συμμαχία», εκτιμά σε άρθρο του στην ιστοσελίδα EUObserver ο ακαδημαϊκός Σάιμον Γουόλντμαν, συνεργάτης στο Κέντρο Πολιτικής της Κωνσταντινούπολης και επικεφαλής του τμήματος Μέσης Ανατολής στο Kings College του Λονδίνου.
«Έχει εκλείψει πλέον η βάση για μία πραγματική συμμαχία ανάμεσα στη Δύση και στην Τουρκία», επισημαίνει ο καθηγητής, τονίζοντας ότι από την πρόσφατη Σύνοδο στη Βάρνα δεν προέκυψε κανένα αποτέλεσμα. «Ενώ έσφιγγαν τα χέρια, η Τουρκία ανακοίνωνε την έναρξη κατασκευής του πυρηνικού σταθμού αξίας 20 δισ. δολαρίων που κατασκευάζεται από τη ρωσική εταιρεία ατομικής ενέργειας Rosatom στα νότια της Τουρκίας», γράφει.
Υποστηρίζει μάλιστα ότι ο πυρήνας του προβλήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι οι στρατηγικές απειλές της Τουρκίας διαφέρουν σημαντικά από εκείνες της Δύσης. Το κίνημα του Γκιουλέν, το οποίο κατηγορεί η Άγκυρα για το αποτυχημένο πραξικόπημα, δεν συνιστά απειλή για τη Δύση και το ίδιο συμβαίνει και με το PKK, το οποίο η Τουρκία θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση, αλλά δεν χτυπά αυτό δυτικούς στόχους.
«Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει πραγματική βάση για να διατηρήσουν η Τουρκία και η Δύση μία στρατηγική συμμαχία. Οι κοινές αξίες επίσης δεν αποτελούν παράγοντα (μιας τέτοιας συμμαχίας)… Επομένως, εάν οι σχέσεις της Ευρώπης με την Τουρκία δεν έχουν να κάνουν με κοινές αξίες ούτε είναι στρατηγικής φύσεως, το μόνο που απομένει είναι οι εμπορικές συναλλαγές. Ωραία. Ας πουλήσουμε πράγματα ο ένας στον άλλον», τονίζει ο βρετανός καθηγητής.
Εκτιμά ότι «οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην Τουρκία μπορούν να μετεγκατασταθούν, η στρατιωτική συνεργασία μπορεί να περιοριστεί και η ανταλλαγή πληροφοριών να μειωθεί. Με κάποιο σχεδιασμό και πρόβλεψη είναι απίθανο να υπάρξει μακροπρόθεσμος ή μεσοπρόθεσμος αντίκτυπος. Τουλάχιστον η παρωδία θα τελειώσει και οι δύο πλευρές θα ξέρουν πού βρίσκονται. Σίγουρα είναι καλύτερο από τη διατήρηση του αντιπαραγωγικού status quo», καταλήγει ο Σάιμον Γουόλντμαν.
