Φιλοξενία στην Ομόνοια: Από κατάληψη σε κατάληψη, μέσω Πέτρου Ράλλη
Η χθεσινή «ανθρωπιστική» παρέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων σε κατάληψη προσφυγικής στέγασης όχι μόνο επιδείνωσε τη θέση των προσφύγων, αντί να τη βελτιώσει, όπως ισχυρίζονται οι αρχές πως ήταν ο στόχος τους, αλλά κατέληξε να θέτει υπό ακόμη πιο βαθιά αμφισβήτηση την επάρκεια και τις στοχεύσεις του κράτους στο προσφυγικό ζήτημα.
Μία νέα αντίληψη περί του τι ακριβώς συνιστά «οργανωμένη δομή φιλοξενίας» χάρισε χθες η Ελληνική Αστυνομία στους 127 πρόσφυγες που διέμεναν στην κατάληψη του Δρακοπουλείου Αιμοδοτικού στην οδό Αλκιβιάδου 4. Στις έξι τα ξημερώματα, οι διαμένοντες δέχθηκαν εισβολή από αστυνομικές δυνάμεις -την ίδια περίπου ώρα που πραγματοποιούνταν και η εκκένωση της Βίλλας Ζωγράφου– ύστερα από εισαγγελική παραγγελία του Ερυθρού Σταυρού, στην ιδιοκτησία του οποίου ανήκει το κτίριο της κατάληψης. Ο Ερυθρός Σταυρός φέρεται να θέλει να χρησιμοποιήσει το κτίριο για να στήσει δομή φιλοξενίας για ασυνόδευτα ανήλικα, παρότι ουδεμία δημόσια αναφορά περί του προγράμματος είχε γίνει πριν την εκκένωση και μέχρι τώρα δεν υπάρχει καμία επίσημη ανακοίνωση του Ερυθρού Σταυρού και του συνεργαζόμενου μ’ αυτόν Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης που να επιβεβαιώνει την ύπαρξη του προγράμματος.
Το Δρακοπούλειο ανήκει στις πολυπληθείς αυτόνομες δομές αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, τις οποίες εξυμνούσε σε πρόσφατο άρθρο της η Molly Crabapple στο αμερικάνικο περιοδικό Vice, αντιπαραβάλλοντας τις οργανωτικές τους ικανότητες με τις θηριώδεις ανεπάρκειες του ελληνικού κράτους. Μάλιστα, τα εύσημα για τη συγκεκριμένη κατάληψη δεν πρέπει να πάνε καν στους «αναρχικούς», καθώς το βραχύβιο Δρακοπούλειο που καταλήφθηκε στα μέσα Φλεβάρη ήταν απ’ τις καταλήψεις που αυτοδιαχειρίζονται οι ίδιοι οι πρόσφυγες, με εξωτερική μόνο βοήθεια εγχώριων αλληλέγγυων.
Πολλές τέτοιες έχουν εκκενωθεί σιωπηλά τους τελευταίους μήνες· μάλιστα, η τελευταία εκκένωση έγινε σε κτίριο της Αχαρνών μία ημέρα πριν το Δρακοπούλειο. Οι πρόσφυγες εντός τους απλά διανεμήθηκαν σε άλλες καταλήψεις, πιθανώς ύστερα από ένα πέρασμα από την Πέτρου Ράλλη (αλλά όχι απαραίτητα) και κατέλυσαν εκεί περιμένοντας και την εκκένωση της νέας τους στέγης. «Δεν υπάρχει χώρος στα στρατόπεδα και οι πρόσφυγες δεν θέλουν να πάνε εκεί. Οπότε win-win, τους παρατάνε στον δρόμο» δηλώνει στο UNFOLLOW αλληλέγγυος που είχε επαφή με τις εκκενωμένες καταλήψεις.
Το κτήριο του Δρακοπουλείου Αιμοδοτικού
Αντίστοιχη ήταν και η μοίρα του Δρακοπούλειου. Σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε το Γραφείο Ενημέρωσης Δημοσιογράφων Αττικής της ΕΛΑΣ το πρωί της Δευτέρας, λίγο μετά την εκκένωση της κατάληψης, αναφερόταν ότι οι πρόσφυγες που διέμεναν θα μεταφέρονταν σε «οργανωμένες» δομές φιλοξενίας του ελληνικού κράτους. Η πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ διαφορετική.
Οι πρόσφυγες υπέστησαν 17ωρη συνολικά κράτηση στο μεταγωγών στην Πέτρου Ράλλη, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες άλλαζε συνεχώς το αφήγημα περί του τι ακριβώς θα συνέβαινε: με διαφορά ωρών άκουγαν άλλοτε ότι θα μεταφερθούν σε δομές φιλοξενίας και άλλοτε ότι θα αφεθούν ελεύθεροι ή ακόμα και ότι θα κρατηθούν εκεί. Τελικά, τα μεσάνυχτα μεταφέρθηκαν στην Ομόνοια όπου αφέθηκαν χωρίς στέγη. Το έργο της στέγασής τους ανέλαβε το δίκτυο των καταλήψεων που ήταν σε επικοινωνία με τους πρόσφυγες κατά τη διάρκεια της κράτησής τους.
Φωτογραφία που ανήρτησε στα κοινωνικά δίκτυα ο χώρος στέγασης προσφύγων City Plaza, με πρόσφυγες που είχαν μεταφερθεί από την εκκενωμένη κατάληψη του Δρακοπουλείου στην Πέτρου Ράλλη και κατόπιν στην Ομόνοια, να ζητούν φιλοξενία.
Κύκλοι της ΕΛΑΣ ισχυρίστηκαν στους συντάκτες του αστυνομικού ρεπορτάζ ότι ένα κομμάτι των προσφύγων τοποθετήθηκε σε διαμερίσματα και ένα άλλο κρατείται ακόμα στην Πέτρου Ράλλη. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, με την οποία επικοινώνησε το UNFOLLOW, η κατανομή είναι διαφορετική. Από τους 127 πρόσφυγες, οι 29 που είναι χωρίς χαρτιά κρατούνται ακόμα. Στους υπόλοιπους 98 δόθηκε η επιλογή να μετεγκατασταθούν στη δομή φιλοξενίας του Σκαραμαγκά, πράγμα που δέχθηκαν μόνο οι 31 εξ αυτών. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία, οι υπόλοιποι 67 αρνήθηκαν να μεταφερθούν στον Σκαραμαγκά και δήλωσαν πως έχουν πού να μείνουν, οπότε αφέθηκαν στην Ομόνοια, όπου τους παρέλαβαν οι αλληλέγγυοι – σαφής μάλλον ένδειξη για τις συνθήκες που επικρατούν στις επίσημες δομές φιλοξενίας σε σχέση με αυτές στα αυτο-οργανωμένα εγχειρήματα.
Με ανακοίνωσή του, ο Ερυθρός Σταυρός δηλώνει πως στο κτίριο της οδού Αλκιβιάδου είχαν ήδη ξεκινήσει εργασίες τη στιγμή της κατάληψής του. Αυτό διαψεύδεται και πάλι από μάρτυρα που ήταν εκεί την πρώτη ημέρα της κατάληψης, ο οποίος δηλώνει ότι δεν βρήκε «καμία ένδειξη εργασιών, ούτε μηχανήματα, ούτε μάστορες, ούτε μπάζα, τίποτα. Ήταν απλά ένα παρατημένο κτίριο».
Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης επιβεβαίωσε τηλεφωνικά τη συνεργασία του με τον Ερυθρό Σταυρό, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνει ή να διαψεύδει ότι υπήρχε συνεννόηση να αξιοποιήσουν οι δύο οργανώσεις το Δρακοπούλειο για δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων.
