Ας σταματήσει η υποκρισία!
Την ώρα που στη Βουλή συζητιέται όντως ένα κρίσιμο νομοσχέδιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, περισσεύει η υποκρισία από όλες τις πλευρές.
Μας το θύμισε στη σελίδα του στο facebook ο Βασίλης Σωτηρόπουλος, Περιφερειακός Συμπαραστάτης του Πολίτη και της Επιχείρησης και δικηγόρος με πολύ μεγάλη δράση στα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: τον Ιανουάριο του 2017 το αξιοσέβαστο περιοδικό National Geographic έγραψε ιστορία με το εξώφυλλό του. Με τίτλο «η επανάσταση του φύλου» είχε τη φωτογραφία της 9χρονης Έιβερι Τζάκσον, ενός διεμφυλικού παιδιού, να δηλώνει «το καλύτερο πράγμα με το να είμαι ένα κορίτσι είναι ότι δεν χρειάζεται να υποκρίνομαι ότι είμαι ένα αγόρι»
Τόσο απλά και τόσο καθαρά. Σε μία φράση όλη η ουσία της συζήτησης. Ναι, υπάρχουν ταυτότητες φύλου. Και αυτές δεν ταυτίζονται με τα ανατομικά ή βιολογικά γνωρίσματα. Και οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι, όταν δεν μπορούν να ζουν με βάση την αληθινή τους ταυτότητα, δηλαδή αυτό που αισθάνονται ότι είναι, και ευτυχισμένοι όταν μπορούν να ζήσουν ως αυτό που είναι και να επιλέγουν την ταυτότητα φύλου τους. Όπως ακριβώς είναι ευτυχισμένη η μικρή Έιβερι.
Κάθομαι και χαζεύω τη συνεδρίαση της Βουλής. Βλέπω την κυβέρνηση να ανακαλύπτει ότι μπορεί να έκανε κεντρική συμφωνία με τους ΑΝΕΛ αλλά έχει «διαρροές» από διάφορους τέως ΠΑΣΟΚους που φιλοξενεί στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάποιους των ΑΝΕΛ και ουσιαστικά να εξαρτάται από τις ψήφους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού.
Βλέπω τη Νέα Δημοκρατία να είναι αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό. Να θέλει να είναι, υποτίθεται, η κατεξοχήν φιλελεύθερη δύναμη αλλά οι βουλευτές της να προσπαθούν είτε να δώσουν «διαπιστευτήρια» συντηρητισμού και θρησκοληψίας (μην ξεχνάτε ότι έρχονται και εκλογές και φοβούνται μην χάσουν σταυρούς πιστών) είτε να κάνουν διάφορες νομοτεχνικές ακροβασίες, την ώρα που οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής το παίζουν υπερασπιστές της οικογένειας και της Εκκλησίας.
Βλέπω το ΚΚΕ να κάνει διάφορες επισημάνσεις για το πώς οι δυτικές χώρες έχουν εκμεταλλευτεί το θέμα των δικαιωμάτων, αλλά να παραβλέπει ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε τα δικαιώματα.
Τα βλέπω όλα αυτά και αναρωτιέμαι ποιο είναι το μέλλον αυτής της χώρας όταν σε μια τέτοια συζήτηση στην πραγματικότητα περισσεύει η υποκρισία, από όλες τις πλευρές. Γιατί υποκριτική είναι και η στάση της κυβέρνησης που, ναι, σε αυτό το θέμα βελτιώνει την κατάσταση ως προς τα δικαιώματα, την ίδια ώρα που σε άλλα θέματα κοινωνικών δικαιωμάτων απλώς τα ισοπεδώνει. Όπως υποκριτική είναι και η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που απλώς δεν θέλει να αποκοπεί από τις παλαιοσυντηρητικές ρίζες της, έστω και εάν με αυτό τον τρόπο για την ακροδεξιά δουλεύει…
Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα ακούσαμε βλακείες και αυτοτρολαρίσματα που σε κάνουν να τρομάζεις όταν αναλογίζεσαι ότι έρχονται από τους «εκπροσώπους του έθνους»: μέχρι και για το… άβατο του Αγίου Όρους είπαν.
Εγώ, όμως, λέω να ξαναπιάσουμε το πραγματικό νήμα αυτής της συζήτησης. Το νήμα που θέλει όλους τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη να μπορούν να αισθάνονται σαν τη μικρή Έιβερι. Το νήμα που λέει ότι οι κοινωνίες είναι καλύτερες όταν οι άνθρωποι μπορούν να έχουν δικαίωμα στην ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένης της έμφυλης ταυτότητας, ώστε να μη νιώθουν ούτε ενοχή, ούτε φόβο, ούτε απειλή, ούτε δίωξη, ούτε αρνητική διάκριση για αυτό που είναι. Το νήμα που λέει ότι χρειαζόμαστε λιγότερη υποκρισία, συντηρητισμό και σεξισμό και περισσότερα δικαιώματα, ελευθερίες και ανεκτικότητα.
