Το Grexit ως πολιτική επιβίωση
Το κύριο άρθρο του UNFOLLOW 63
Η Ευρωζώνη περνάει την πιο βαριά κρίση της. Οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ αμφισβητούν ανοιχτά τη βιωσιμότητα του ευρώ. Οι δεξιές ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις ενισχύονται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Τα εθνικά νομίσματα φαντάζουν σε πολλούς ως καταφύγια απέναντι στην παγκοσμιοποίηση.
Στην Ελλάδα τα μνημόνια φέρνουν το ένα αδιέξοδο μετά το άλλο. Το κόστος από την παραμονή στην Ευρωζώνη γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτο. Ωστόσο, με την κοινωνία ηττημένη, η δυνατότητα για ένα Grexit με όρους δημοκρατικής απόφασης και κυριαρχίας έχει χαθεί γιατί δεν υπάρχει ούτε το κίνημα που θα το επέβαλε, ούτε η Αριστερά που θα εγγυόταν ότι θα γινόταν προς το συμφέρον της κοινωνίας.
Φωτογραφία: Andrea Bonetti / SOOC
Το Grexit μπορεί τελικά να έρθει με δύο τρόπους. Ο ένας είναι να μας επιβληθεί. Ως διέξοδος στην κρίση του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος» και ως μετάβαση ανοιχτά στην «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων». Με τους όρους των δανειστών και μεγάλο κοινωνικό κόστος.
Ο άλλος, ως πρωτοβουλία του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, για να μπορέσει να επιβιώσει πολιτικά. Με ή χωρίς συνεννόηση με τους Ευρωπαίους. Γιατί ο Τσίπρας παραμένει η μόνη ηγετική φιγούρα στο πολιτικό σκηνικό που θα μπορούσε να πείσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας ότι μια τέτοια πορεία είναι αναπόφευκτη. Με όλους τους κινδύνους που περιλαμβάνει η αντιμετώπιση μιας τόσο μεγάλης τομής ως απλού πολιτικού ελιγμού.
Τα ιστορικά ενδεχόμενα δεν προκύπτουν με απλή απόφαση. Προκύπτουν στο σταυροδρόμι των αντικειμενικών τάσεων και του απρόβλεπτου της συγκυρίας. Το πώς εξελίσσονται, όμως, έχει να κάνει με το εάν υπάρχει γνώση, προετοιμασία, σχέδιο. Ακριβώς αυτά που απουσιάζουν από τη δημόσια συζήτηση για τις προοπτικές που μας ανοίγονται.
