Europa Über Alles
Η Γερμανία έχει καταφέρει να ισορροπήσει την παρουσία της στην Ευρώπη με τρόπο μοναδικό. Το καλοκαίρι οι Γερμανοί τουρίστες κατακλύζουν τις παραλίες του ευρωπαϊκού Νότου και το χειμώνα οι Γερμανοί γραφειοκράτες κατακλύζουν τους διαδρόμους των Βρυξελλών. Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη παραμένει αντιμέτωπη με το διαχρονικότερο και σημαντικότερο ερώτημα της ιστορίας της: ποιος έχει το πάνω χέρι στη Γηραιά Ήπειρο;
Eπίσημα στοιχεία του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών («Τέταρτη Έκθεση της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης για τη γερμανική παρουσία προσωπικού στους Διεθνείς Οργανισμούς» – “Vierter Bericht der Bundesregierung zur deutschen Personalpräsenz in internationalen Organisationen”) που κατατέθηκαν στο γερμανικό κοινοβούλιο στις 25 Ιουνίου, δείχνουν ότι οι Γερμανοί ξανάρχονται.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση, «λόγω των αυξημένων προσπαθειών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, η Γερμανία εκπροσωπείται πολύ καλά στους διεθνείς οργανισμούς και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς». Αυτό μεταφράζεται στην παρουσία περίπου 8.000 Γερμανών σε διεθνείς οργανισμούς (νούμερο σημαντικά αυξημένο σε σχέση με 5.500 το 2008 και 6.700 το 2011), εκ των οποίων περίπου 2.000 στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Δηλαδή, από το ξέσπασμα της κρίσης, η Γερμανία διπλασίασε σχεδόν την παρουσία της στα διεθνή κέντρα αποφάσεων, υπερσκελίζοντας την έως τότε κυρίαρχη ευρωπαϊκή δύναμη Γαλλία.
Drang nach Brüssel
Πιο συγκεκριμένα στην Ευρώπη, μεταξύ των 23.657 του μόνιμου και έκτακτου προσωπικού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (όπως αυτό καταμετρήθηκε έως την 1/5/2015), οι 1.967 ή το 8,3% είναι Γερμανοί (1.101 άνδρες και 866 γυναίκες). Το γερμανικό αυτό ποσοστό, που προκύπτει επί του συνόλου των υπαλλήλων, ανεβαίνει όταν το δείγμα περιορίζεται στην ανώτερη κατηγορία μόνιμου προσωπικού, δηλαδή την κατηγορία των υπαλλήλων διοίκησης/adminstrators (AD). Έτσι, 1.382 διοικητικοί υπάλληλοι γερμανικής υπηκοότητας αποτελούν το 10,2% των διοικητικών υπαλλήλων της Κομισιόν, με δεύτερη και τρίτη πολυπληθέστερη ομάδα γραφειοκρατών σ’ αυτό το επίπεδο τους 1.330 υπαλλήλους γαλλικής υπηκοότητας και τους 1.320 βελγικής, αντίστοιχα. Με βάση τα πληθυσμιακά κριτήρια, τα παραπάνω νούμερα συνιστούν –θα λέγαμε– έναν τίτλο εργασίας. Τα εντυπωσιακά ευρήματα έρχονται στη συνέχεια.
Σ’ αυτό το σημείο διευκρινίζεται ότι οι μόνιμοι υπάλληλοι που εργάζονται στα θεσμικά όργανα της ΕΕ διακρίνονται στις εξής ομάδες: διοικητικοί υπάλληλοι (AD), βοηθοί (AST) και βοηθοί/ γραμματείς (AST/SC). Όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΕ, οι υπάλληλοι διοίκησης (που προσδιορίζονται με τις βαθμίδες AD5 έως AD16 και προσλαμβάνονται αποκλειστικά ως πτυχιούχοι τριτοβάθμιας) «είναι υπεύθυνοι κυρίως για τη χάραξη πολιτικών, την εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, την ανάλυση στοιχείων και τη συμβουλευτική υποστήριξη. Ένας διοικητικός υπάλληλος μπορεί να συμμετέχει ουσιαστικά στη νομοθετική και δημοσιονομική διαδικασία της Ένωσης, συντονίζοντας τις οικονομικές ή άλλες πολιτικές των χωρών-μελών, συμμετέχοντας σε εμπορικές διαπραγματεύσεις με χώρες μη μέλη ή ακόμα εκπροσωπώντας τα ευρωπαϊκά όργανα στα διεθνή φόρουμ». Ενίοτε, μετά από χρόνια σταδιοδρομίας στις περιστρεφόμενες πόρτες των Βρυξελλών, αναλαμβάνουν και το ρόλο του επικεφαλής της Κομισιόν στην τρόικα: οι Σερβάς Ντερούζ, Ματίας Μορς και Ντέκλαν Κοστέλο υπηρετούν όλοι στη Γενική Διεύθυνση Οικονομικών και Χρηματoδοτικών Υποθέσεων (ECFIN).
Από την έκθεση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, που συντάσσεται κάθε δύο χρόνια, προκύπτει ότι οι Γερμανοί κατέχουν τις περισσότερες θέσεις-κλειδιά στον πυρήνα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Στις τριάντα και πλέον Γενικές Διευθύνσεις (DGs) και υπηρεσίες της Κομισιόν συναντούμε τέσσερις Γενικούς Διευθυντές και έξι αναπληρωτές Γενικούς Διευθυντές Γερμανούς (σύνολο 10), έναντι πέντε και τριών αντίστοιχα Βρετανών (σύνολο 8), τεσσάρων και τριών Γάλλων (7), τεσσάρων και δύο Ισπανών (6), τριών και δύο Ιταλών (5).
Η έκθεση δεν αναφέρεται ονομαστικά στη χρυσή δεκάδα των κορυφαίων Γερμανών γραφειοκρατών. Όμως οι θέσεις που κατέχουν είναι ενδεικτικές των πολιτικών προτεραιοτήτων του Βερολίνου στις βαθμίδες AD15 ή AD16. Στην Eurostat (ESTAT), ο Walter Radermacher, με πολιτική προϊστάμενο τη Βελγίδα Επίτροπο Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων, Δεξιοτήτων και Κινητικότητας Εργατικού Δυναμικού Μαριάν Τίσεν (από το χριστιανοδημοκρατικό μπλοκ). Στη Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής και Αστικής Ανάπτυξης (REGIO), ο Walter Deffaa, με πολιτική προϊστάμενο τη Ρουμάνα Επίτροπο Περιφερειακής Πολιτικής Κορίνα Κρέτσου (σοσιαλδημοκρατικό μπλοκ). Στη Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος (ENV), ο Karl Friedrich Falkenberg, με πολιτικό προϊστάμενο τον Μαλτέζο Επίτροπο Περιβάλλοντος, Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας Καρμένου Βέλα (από το σοσιαλδημοκρατικό μπλοκ). Στη Γενική Διεύθυνση Μετανάστευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων (HOME), ο Matthias Ruete, με πολιτικό προϊστάμενο τον Έλληνα Επίτροπο Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας Δημήτρη Αβραμόπουλο (από το χριστιανοδημοκρατικό μπλοκ).
Την κορυφαία γερμανική δεκάδα συμπληρώνουν οι έξι αναπληρωτές Γενικοί Διευθυντές: ο Manfred Kraff στη Γενική Διεύθυνση Προϋπολογισμού (BUDG), ο Johannes Laitenberger στη Νομική Υπηρεσία (SJ), ο Rudolf Moegele –ένας εκ των τεσσάρων αναπληρωτών, υπεύθυνος για τη γεωργική νομοθεσία και το λογιστικό έλεγχο των γεωργικών δαπανών–, στη Γενική Διεύθυνση Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης (AGRI), ο Klaus Rudischhauser –ένας εκ των δύο αναπληρωτών, υπεύθυνος για τον πολιτικό συντονισμό, στη Γενική Διεύθυνση Διεθνούς Συνεργασίας και Ανάπτυξης (DEVCO), ο Rudolf Strohmeier –ένας εκ των τριών αναπληρωτών, υπεύθυνος για τα ερευνητικά προγράμματα–, στη Γενική Διεύθυνση Έρευνας και Καινοτομίας (RTD η Marianne Klingbeil, που, από αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας στην πανίσχυρη Γενική Γραμματεία (SG), αναβαθμίζεται σε επικεφαλής της νεοσύστατης ανεξάρτητης Επιτροπής Ρυθμιστικού Ελέγχου – ΕΡΕ (Regulatory Scrutiny Board) εντός της SG.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι μία ημέρα πριν από την κατάθεση της έκθεσης στην Bundestag, η Κομισιόν ανακοίνωσε ευρύ ανασχηματισμό –προγραμματισμένο από τον Απρίλιο– στις θέσεις Γενικών Διευθυντών και αναπληρωτών, όπου οι προαναφερθέντες Falkenberg (πρώην σύμβουλος του Ντελόρ επί της γερμανικής ενοποίησης) και Laitenberger (πρώην επιτελάρχης του Μπαρόζο) αναβαθμίζονται από 1ης Σεπτεμβρίου σε επίτιμο σύμβουλο Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτικής Στρατηγικής (EPSC) και Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού (COMP) αντίστοιχα. Από την καραμπόλα κερδισμένη βγηκε η Ολλανδία, καθώς τη θέση του επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας αναλαμβάνει ο από το 2010 επικεφαλής της COMP Alexander Italianer (πρώην νούμερο 2 στο επιτελείο Μπαρόζο και πρώην μέλος του επιτελείου Σαντέρ).
Η ραχοκοκαλιά της Ευρώπης
Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι ο αριθμός των θέσεων δεν συνιστά από μόνος του ικανό κριτήριο των συσχετισμών ισχύος εντός των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Κάποιες υψηλόβαθμες θέσεις εξ αντικειμένου επιτρέπουν μεγαλύτερη επιρροή από κάποιες άλλες, στρώνοντας κόκκινο χαλί στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων εθνικών συμφερόντων, πόσο μάλλον όταν κρίσιμα χαρτοφυλάκια συμβαίνει να κρύβονται κάτω από το χαλάκι της μεσαίας ιεραρχίας.
Σε επίπεδο Διευθυντών (AD14 ή AD15), το αμέσως παρακάτω δηλαδή σκαλί στην ιεραρχία των ανώτερων διευθυντικών στελεχών, η έκθεση αναφέρει 29 Γερμανούς –τρεις περισσότερους από την προηγούμενη έκθεση της 19/12/2012–, εκ των οποίων οι 11 είναι γυναίκες, επτά περισσότερες αντίστοιχα). Εδώ, οι Γάλλοι είναι περισσότεροι (32) και ακολουθούν οι Ιταλοί (24), οι Βρετανοί (15) και οι Βέλγοι (7). Οι διευθύνσεις αποτελούνται από 3 έως 7 διοικητικές μονάδες με 100 περίπου υπαλλήλους η καθεμία. Οι προϊστάμενοι μονάδας αποτελούν τα μεσαία διευθυντικά στελέχη (AD9 έως AD14) ή, όπως περιγράφονται επισήμως, τη «ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής διοίκησης». Ο καθείς εξ αυτών «πέραν των ειδικευμένων γνώσεων και δεξιοτήτων και της καλής γενικής μόρφωσης θα πρέπει να διαθέτει επίσης τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται για να μεταδίδει ενθουσιασμό στο προσωπικό, να το καθοδηγεί και να ενθαρρύνει την ομαδική εργασία». Οι 127 από αυτούς τους ενθουσιώδεις φορείς των καλύτερων αξιών της Ευρώπης είναι Γερμανοί.
Ένας γερμανικός κινητήρας σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκό όχημα
Ένα από τα πιο επαναλαμβανόμενα θέματα στη σχετική βιβλιογραφία είναι η υποβόσκουσα κόντρα ανάμεσα στο μόνιμο προσωπικό των γενικών διευθύνσεων και στα εξαμελή πλέον επιτελεία των Επιτρόπων. Ανάμεσά τους τίθεται το ασαφές όριο όπου συναντώνται οι πολιτικές εκτιμήσεις και οι τεχνικες επεξεργασίες επί των σχετικών αρμοδιοτήτων.
Σημειωτέον πως στα επιτελεία (cabinets) των Επιτρόπων επιτρέπεται να συμμετέχουν το πολύ τρεις ομοεθνείς του εκάστοτε Επιτρόπου, τουλάχιστον δύο πρέπει να είναι γυναίκες και στο σύνολό τους πρέπει να αντανακλούν όσο γίνεται περισσότερο τη γεωγραφική σύσταση της ΕΕ. Παρά τις ποσοστώσεις, η γερμανική παρουσία είναι και εδώ σημαντική, καθώς τεσσερις από τους 28 Ευρωπαίους Επιτρόπους έχουν τοποθετήσει Γερμανούς ως επικεφαλής των ιδιαίτερων γραφείων τους, ενώ άλλοι πέντε Γερμανοί εργάζονται ως δεύτεροι τη τάξει σ’ αυτά. Μόνο στα πολιτικά επιτελεία τριών Επιτροπών δεν υπάρχουν εργαζόμενοι γερμανικής υπηκοότητας.
Ενδεικτικά, στο επιτελείο του προέδρου Γιούνκερ το γενικό πρόσταγμα έχει ο Martin Selmayr, τον οποίο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε –την κρίσιμη Δευτέρα 29 Ιουνίου εντός Bundestag– αποκάλεσε «ανακατώστρα» για τα σχόλια που έκανε μέσω Twitter περί διαπραγματευτικής προόδου στο Eurosummit μια βδομάδα πριν· στο επιτελείο του Γάλλου Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί βλεπουμε τον Reinhard Felke ως δεύτερο τη τάξει επιτελάρχη (θέση που δίνεται παραδοσιακά σε Γερμανό), του οποίου τα καθήκοντα περιλαμβάνουν το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, τις σχέσεις με την ΕΚΤ, τις σχέσεις με το επιτελείο του «αντιπροέδρου του ευρώ» Βάλντις Ντομπρόβσκις, τον συντονισμό με το Εurogroup και τη Γενική Διεύθυνση ECFIN. Τις απόψεις του Felke μπορεί κανείς να διαβάσει στο ερευνητικό άρθρο με τίτλο “The Euro After Its First Decade: Weathering the Financial Storm and Enlarging the Euro Area” (Asian Development Bank Institute, Μάρτιος 2010), που συνέγραψε μαζί με τους Σερβάς Ντερούζ και Κλάους Ρέγκλινγκ και όπου το βασικό κοινό συμπέρασμα είναι ότι «η επιτήρηση της μακροοικονομικής σταθερότητας πρέπει να ενισχυθεί και να ενσωματωθεί καταλλήλως στις πολιτικές διαδικασίες της ΕΕ» με τη διευκρίνιση ότι «δεν ήταν η έλλειψη εποπτείας που οδήγησε στην εμφάνιση των ανισορροπιών στην ευρωζώνη, αλλά η έλλειψη πολιτικής θέλησης για την υλοποίηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στις “καλές μέρες”».
Ανατρέχοντας κανείς στο έκτακτο προσωπικό των επιτελείων βρίσκει ότι Γερμανοί γραφειοκράτες ελέγχουν χαρτοφυλάκια με αντικείμενα όπως υπηρεσίες cloud, κυβερνοασφάλεια, ηλεκτρονικό εμπόριο και αγορά τηλεπικοινωνιών, ελευθερία Τύπου, καινοτομία και κοινωνικά δίκτυα, χρηματοδότηση start-ups, βιομηχανίες τροφίμων, υγείας, κατασκευαστικές, χημικές και μεταλλευτικές, εμπόριο, ενέργεια και πρώτες ύλες, εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, ανταγωνισμός/κρατικές επιδοτήσεις, φυσικό αέριο/ σχέσεις με τρίτες χώρες και ασφάλεια παροχής.
Δηλαδή, ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο εντός της Κομισιόν, η Γερμανία μπορεί και συνομιλεί την ίδια γλώσσα με ανθρώπους που εποπτεύουν και διαχειρίζονται τους κρίσιμους εκείνους τομείς όπου ρίχνονται τα μεγάλα στοιχήματα της επόμενης δεκαετίες και που επιπλέον όσον αφορά την Ελλάδα κάλλιστα θα μπορούσαν να ορίσουν πολυσέλιδα άρθρα μνημονιακών επιταγών και κατευθύνσεων.
Όπως σχολιάζει η Suddeutsche Zeitung την έκθεση (“Deutschland vergrößert seine Macht in Brüssel”, 31/7) με αφορμή προηγούμενη αποκάλυψη της Frankfurter Allgemeine Zeitung για την πρόθεση του Σόιμπλε να περιορίσει τον πολιτικό ρόλο της Κομισιόν υπέρ ανεξάρτητων αρχών (“Schäuble will EU-Kommission entmachten”, 29/7), η επιρροή της Γερμανίας στην Κομισιόν είναι επί των ημερών του πρώτου εκλεγμένου προέδρου της πιο ισχυρή από ποτέ: «Έχοντας δικούς του ανθρώπους στα γραφεία των Επιτρόπων και στις Γενικές Διευθύνσεις, το Βερολίνο διασφαλίζει ότι μπορεί να συντονίζει έγκαιρα και επακριβώς με τα γερμανικά συμφέροντα τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται στο κορυφαίο επίπεδο των ευρωπαϊκών θεσμών».
Η νέα Ευρώπη και η μικρή Βρετανία στην Ευρώπη
Παραμένοντας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το πιο ενδιαφέρον ίσως εύρημα είναι πως στο επίπεδο των νεαρότερων διοικητικών υπαλλήλων (AD5 έως AD7), πολυπληθέστερες εθνικές ομάδες είναι οι Ρουμάνοι (492) και οι Πολωνοί (456). Η Ρουμανία εντάχθηκε στην ΕΕ το 2007 και η Πολωνία το 2004.
Η στελέχωση της χαμηλής ιεραρχίας κατά προτεραιότητα με Ανατολικοευρωπαίους αποτέλεσε στρατηγική επιλογή του πυρήνα, που μ’ αυτόν τον τρόπο μύησε στη γερμανοκρατούμενη ευρωγραφειοκρατία αδιαμόρφωτους μαθητές της ελεύθερης αγοράς, προσφέροντας στο Βερολίνο προνομιακή πρόσβαση στις νεοφώτιστες ελίτ πέραν του Όντερ. Τα αποτελέσματα αυτής της αθόρυβης και σταθερής εκπαίδευσης φάνηκαν ιδιαίτερα στα Eurogroup των ελληνικών διαπραγματεύσεων, όπου το ιδεολόγημα του Σλοβάκου φορολογούμενου αναδείχθηκε με αυθάδεια πέραν και πάνω από κάθε άλλη θεμελιακή αφήγηση της ενωμένης Ευρώπης. Από την Old Europe, οι περισσότεροι νεοεισερχόμενοι administrators είναι Ιταλοί (341) και μετά Γερμανοί (308), ακολουθούμενοι από Γάλλους (274), Βέλγους (247) και Ισπανούς (238). Τέλος, στο πλήθος των φερέλπιδων Γερούν του κοινού μας ευρωπαϊκού μέλλοντος, συγκαταλέγονται μόλις 101 Βρετανοί, ενδεικτικό της θέσης της Βρετανίας απέναντι στην ολοκληρωτική επικράτηση της Γερμανίας στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις
Στη νομοθετική εξουσία της ΕΕ που συναπαρτίζουν το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου προεδρεύει ο Ντόναλντ Τουσκ (με τις δέκα διαφορετικές συνθέσεις, γνωστές ως συμβούλια υπουργών) και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου προεδρεύει ο Μάρτιν Σουλτς, (εν είδη Άνω και Κάτω Βουλής), η παρουσία της Γερμανίας είναι εξίσου ισχυρή.
Από το 2011 έως τα τέλη Ιουνίου, τη θέση του γ.γ. του Συμβουλίου κατείχε ο Uwe Corsepius, ο οποίος επανήλθε στο πλευρό της Μέρκελ ως επικεφαλής σύμβουλος επί ευρωπαϊκών θεμάτων. Τη θέση αυτή κατείχε από το 2005 έως το 2011, ελέγχοντας την ευρωπαϊκή πολιτική της Γερμανίας, ιδίως στο κρίσιμο θέμα των ευρωπαϊκών συνθηκών. Ο Corsepius έχει κατά καιρούς χαρακτηριστεί «τραχύς» και άνθρωπος που «δεν δείχνει κατανόηση στα συμφέροντα και τις ανάγκες των άλλων», ενώ περιλαμβάνεται στη ρωσική λίστα ανεπιθύμητων προσώπων λόγω των κυρώσεων.
Στις διοικητικές υπηρεσίες του ευρωκοινοβουλίου εργάζονται 1.314 στελέχη εκ των οποίων οι 132 είναι Γερμανοί ή 10%, ποσοστό που τους φέρνει στην τέταρτη θέση. Όμως στη νευραλγική θέση του γενικού γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου βρίσκεται ο Klaus Welle, γνωστότερος στις Βρυξέλλες ως ο «πρίγκιπας του σκότους», κάτι που ασφαλώς δεν αναφέρει η έκθεση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών.
Περισσότερα για το σκοτεινό παρελθόν του Welle μπορεί να διαβάσει κανείς στο ρεπορτάζ των Financial Times για τις ευρωεκλογές του 2014 (“European Parliament’s ‘prince of darkness’ awaits poll backlash”, 14/5/2014) και ακολούθως να κρίνει το πρόσφατο αίτημα της Αθήνας για συμμετοχή του ευρωκοινοβουλίου στους θεσμούς, λαμβάνοντας υπόψη ότι το 18% των προέδρων των κοινοβουλευτικών επιτροπών και το 20% των συντονιστών κάθε πολιτικής ομάδας σε αυτές είναι Γερμανοί.
Η εικόνα συμπληρώνεται αν στα παραπάνω προστεθούν ο ESM, όπου επικεφαλής είναι ο Κλάους Ρέγκλινγκ και από τους 141 υπαλλήλους προσωπικό οι 24 είναι Γερμανοί (με την έκθεση να τονίζει ότι δεν έχουν προσληφθεί βάσει ποσοστώσεων αλλά επαγγελματικών προσόντων), το SRB (Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης), βασική συνιστώσα της νέας ευρωπαϊκής τραπεζικής ένωσης, όπου προεδρεύει η Elke König, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, όπου προεδρεύει ο Werner Hoyer, αλλά και η ΕΚΤ, όπου Γερμανοί κατέχουν θέσεις-κλειδιά –όπως την τέταρτη Γενική Διεύθυνση Μικροπροληπτικής Ρυθμιστικής Παρέμβασης (Micro-Prudential Supervision IV), απ’ όπου εποπτεύονται οριζόντια όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες ως προς την αδειοδότηση, διαχείριση κρίσεων, επιβολή κυρώσεων, ανάλυση κινδύνων κτλ.–, αλλά και το γραφείο της Κριστίν Λαγκάρντ, όπου επικεφαλής είναι από τον Οκτώβριο του 2013 o Dr. Martin Mühleisen, ο άνθρωπος που είχε τον τελευταίο λόγο στο ΔΝΤ για τα προγράμματα Ελλάδας, Ιρλανδίας και Πορτογαλίας.
Με τη συζήτηση για την εμβάθυνση και ολοκλήρωση της ΟΝΕ να έχει ανοίξει και επισήμως (Έκθεση των Πέντε Προέδρων, 22/6) στην κατεύθυνση μιας ελεγχόμενης ομοσπονδιοποίησης και με τον γαλλογερμανικό άξονα να προωθεί την αναβάθμιση του eurogroup σε αμετάκλητο θεσμό οικονομικής διακυβέρνησης, ο χειμώνας έρχεται για όσους δεν κατάλαβαν πως πίσω από τα νούμερα κρύβονται γραφειοκράτες.
