Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: Aυτοί που βλέπουν μπροστά και αυτοί που μένουν πίσω
Ο απολογισμός των δύο χρόνων του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία δεν αποτυπώνει τη διαρκή πολιτική και ιδεολογική μετατόπιση σε ένα λόγο και μια πρακτική που συμβιβάζεται με τα αναπόδραστα όρια που θέτει ένας συνολικότερος συσχετισμός δύναμης. Αποτελεί ταυτόχρονα ευκαιρία και για την αναμέτρηση με τα πραγματικά πολιτικά και στρατηγικά όρια όσων μέσα από τη ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησαν να είναι η εξ αριστερών απάντηση σε αυτόν.
Η αναμέτρηση του ΣΥΡΙΖΑ με την εξουσία οδηγεί σε μια σταδιακή αλλαγή αφηγημάτων. Από τον «αντιμνημονιακό αγώνα» περάσαμε στην «υπερήφανη διαπραγμάτευση» για να φτάσουμε στον «έντιμο συμβιβασμό» του τρίτου μνημονίου, προτού περάσουμε στη «δίκαιη ανάπτυξη», που απέτυχε να έρθει, όπως και η «σύγκρουση με τη διαπλοκή», για να καταλήξουμε σε ένα νέο «εθνικοπατριωτικό αφήγημα, δείχνοντας ότι με τον δικό της, κυνικό ίσως, τρόπο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να βλέπει μπροστά.
Διαβάστε το Α΄ Μέρος: Το νέο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ: Εθνικοπατριωτισμός και παροχολογία
Οι διαδρομές όσων αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της συνέπειας –στη γραμμή της ρήξης με τα μνημόνια– αναδεικνύουν τα όρια της ανάλυσης της κυβερνητικής τακτικής με όρους όπως η «προδοσία», καταδεικνύοντας συνάμα βαθιά ελλείμματα ως προς την επεξεργασία μιας ριζοσπαστικής εναλλακτικής τόσο ως προγράμματος όσο και ως τρόπου να ασκείται η πολιτική.
Διαβάστε το B Μέρος΄: Οι αδιέξοδες διαδρομές του αριστερού αντιμνημονιακού μετώπου
