Ο Μάρλον Μπράντο άνοιξε τον δρόμο. «Οι ομιλίες, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν σχετικά ήρεμες, εν μέρει λόγω του ελέγχου που ασκούσε το σύστημα των κινηματογραφικών στούντιο», έγραφαν το 2002 οι Τζέιμς Πιάτσα και Γκέιλ Κιν στο βιβλίο τους Τα Βραβεία της Ακαδημίας: Η Πλήρης Ιστορία των Όσκαρ.

Ο Μπράντο όμως έσπασε με ηχηρό τρόπο τα ταμπού όταν στην τελετή απονομής του 1973 έστειλε στη θέση του την Ινδιάνα ηθοποιό Σατσίν Λιτλφέδερ («Μικρό Φτερό») να διαμαρτυρηθεί για τη στάση του Χόλιγουντ απέναντι στους Ινδιάνους των ΗΠΑ.

Από τότε πολλές και πολλοί στις ομιλίες βράβευσής τους ανέδειξαν διάφορα καυτά ζητήματα: Την κλιματική αλλαγή ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο («The Revenant», 2016), το δικαίωμα στην έκτρωση ο Τζον Ίρβινγκ (Όσκαρ Σεναρίου, το 2000), τις ίσες απολαβές για τις γυναίκες η Πατρίσια Αρκέτ (Όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου, το 2015, για το «Boyhood»).

Φέτος, τι θα γίνει; Οι παραγωγοί του show της φετινής τελετής έχουν πει ότι θέλουν να δώσουν έμφαση στις ταινίες αυτές καθαυτές. Είναι δυνατόν; Με όλη αυτή τη δημόσια αντίθεση στον Πρόεδρο Τραμπ, με τις διαστάσεις που έχει πάρει το κίνημα #MeToo; Οι τιμημένες με Χρυσές Σφαίρες, τον Ιανουάριο, συμπεριλαμβανομένων των Λόρα Ντερν και Ρις Γουίδερσπουν, αναφερόμενες στη συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες, ευχαρίστησαν «όλες όσες έσπασαν τη σιωπή τους αυτόν τον χρόνο».

Η Όπρα Γουίνφρεϊ (τιμητική Χρυσή Σφαίρα), σε έναν λόγο που έκανε πολλούς να την ενθαρρύνουν να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος, τόνισε ότι «δεν άκουσαν ούτε πίστεψαν τις γυναίκες, που τολμούσαν να πουν την αλήθεια για την εξουσία αυτών των αντρών. Αλλά ο χρόνος τους τέλειωσε. Ο χρόνος τους τέλειωσε. Ο χρόνος τους τέλειωσε».

Ο Μπράντο ήταν αυτός που έσπασε το καλούπι. Πριν από αυτόν οι νικητές απέφευγαν τα σχόλια. Ο Γκρέγκορι Πεκ, παραδείγματος χάρη, που βραβεύτηκε με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου («To Kill a Mockingbird», 1963), δεν έβγαλε άχνα για το ζήτημα του ρατσισμού το οποίο πραγματευόταν η ταινία, αν και σε συνεντεύξεις που έδινε ήταν λαλίστατος γι’ αυτό. Όταν ο Σίντνεϊ Πουατιέ έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός που κέρδισε το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου («Lilies of the Field», 1964), μίλησε για το «μεγάλο ταξίδι» που τον έφερε επί σκηνής, αλλά κουβέντα για το προκείμενο. Η Τζέιν Φόντα, η πιο πολιτικοποιημένη από τις ηθοποιούς, όταν πήρε Όσκαρ το 1972 για το «Klute» το μόνο που βρήκε να πει ήταν «υπάρχουν πολλά να πει κανείς, αλλά δεν πρόκειται να τα πω απόψε. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ».

Η Ακαδημία ενοχλείται από τις πολιτικές ομιλίες. Θα υπάρξει, φέτος, κάποια ή κάποιος που θα βαδίσει στα χνάρια του Μάρλον Μπράντο;

Αναμονή έως τις 4 Μαρτίου.