Το μίσος για τη Ζωή ή η υστερικοποίηση της πολιτικής

Η δραματουργική σκηνοθεσία είναι εδώ σαφής: η φιλειρηνική γυναίκα, που κοιτάζει τη δουλειά της, παρατηρεί και καταγράφει από απόσταση, έρχεται αντιμέτωπη με την βία της επιθετικής, υστερικής γυναίκας που δεν παρατηρεί αλλά δρα. Αν τα αφηγήματα που περιβάλλουν την Ζωή Κωνσταντοπούλου και τα «περιστατικά» που εμφανίζονται με τη συχνότητα κυκλοφορίας των άρλεκιν είναι σεξιστικά, είναι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο: γιατί αρνούνται να δεχθούν την ὐπαρξη μιας μορφής του πολιτικού λόγου που δεν θα συναρθρώνεται με την αντρική, «ευθεία», όπως την χαρακτήρισε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, στάση και αντίληψη. Η εικόνα μιας δυναμικής, νέας και μαχητικής Προέδρου της Βουλής είναι που προκαλεί εδώ το σκάνδαλο...